Git-gel’lerle dolu bir yarıştı.. “Allah sevdiği kuluna eşeğini önce kaybettirir sonra buldururmuş” derler ya, benimki de o hesap..
Yarış sonrasında tüm gece boyunca yaşadıklarımı düşündüm ve hissettiklerim bana aslında hayatın bir özeti gibi geldi..
Hani; hayatta umut ve umutsuzluk bir aradadır ya, hayaller ve hayal kırıklıkları insanı mutlu ya da mutsuz eder ya, hani insan bazen hedeflerinden vazgeçip umutsuzca pes etmişken birden tünelin ucundaki ışığı görür ve hayallerinin peşinden gidecek gücü kendisinde bulur ya, işte yaklaşık 10 saate yakın bir süre Biel’de üstelik gece boyunca ve yalnız başıma hissettiklerim bunlardı..
Yarış hakkında biraz bilgi vermek gerekirse; İsviçre’nin Biel şehrinde bu yıl 60. kez düzenlenen bu organizasyon oldukça köklü bir geçmişe dayanıyor. Yarışta birçok farklı etap bulunuyor. Bunlar; çocuk koşusu, 13.5 K, 21.1K, 56K, 100K takım yarışı ve benim de koştuğum 100K bireysel yarış… 100 Km parkurunda eğer isterseniz ve ilave ücretini de öderseniz yarış boyunca bisikletli bir arkadaşınız size eşlik edebiliyor ve size her türlü yiyecek-içecek desteğinde bulunabiliyor. Bu anlamda eğer imkanınız varsa oldukça konforlu bir yarış koşabilmeniz de mümkün..
Yarış sitesinin linki‘ne tıklayarak yarış ile ilgili her türlü detaya ulaşabilirsiniz. Yarış sonrasında strava kaydımdan almış olduğum yarış rotası ve parkur eğim grafiği de aşağıdadır;
Yarış öncesinde Mart’a kadar iyi antrenman yapmıştım. Mart ayının başında; çok da planlı olmadan ve spesifik hazırlık yapmadan katıldığım Runatolia Maratonu‘nda kişisel en iyi derecemi yaparak yarışı 3 saat 08 dk’da bitirmiştim (eski en iyi derecem; 3:18’di). Sonrasında Efes Ultra‘da 45K koşmuş, ardından Nisan ayında aşil tendonumda yaşadığım ağrılar ve yoğun iş temposundan dolayı çoğunlukla koşmamıştım. Bu ay sadece İznik Ultra‘da 50K parkurunda koşmuş ve 2016 yılındaki derecemi (6:29.33) geliştirerek yarışı 6:18.26’da bitirmiştim.
Mayıs ayında artık yarışa 1 ay kalmıştı, her ne kadar katıldığım yarışları iyi sürelerle bitirmiş olsam da yeterli seviyede antrenman ve uzun koşular yapamadığımı düşünüyordum. Azalan özgüvenimi ve kondisyonumu geri kazanmak için bu ayı verimli kullandım ve antrenman tempomu arttırdım. Bu ay içinde 2 defa uzun antrenmanlarımı (35K ve 30K) gece yaptım böylece gece sürecek yarışa kendimi hazırlamaya çalıştım. Yarıştan yaklaşık 10 gün önce tempoyu ciddi olarak düşürüp yarışı beklemeye başladım.
Yarış öncesinde kendime 10 saat altında bitirme hedefi belirlemiştim. Buna göre 100 km boyunca, arada su vb ihtiyaçlar için verilebilecek molalar da dahil, üstelik uykusuzluk vb sıkıntıların yaşanabileceği tüm gece boyunca ortalama 6:00 pace (10 km/saat) koşmalıydım. Buna göre; yarış boyunca özellikle ilk 40K’da 5:20-5:30 pace aralığında devam edip gücümü koruyabilirsem bu tempoyla devam etmek hatta yapabilirsem biraz daha hızlanmak istiyordum. Eğer herşey planladığım gibi giderse 9 saat 10 dk veya 9 saat 20 dk’da yarışı bitirecektim. Kazanmış olacağım en az 30 dk’da yaşayabileceğim olumsuzluklara karşı benim emniyet payım olacaktı..
Yarış öncesinde yaptığım planda; her ne kadar 5-10 km arası mesafelerde su istasyonları olsa da buralarda vakit kaybetmemek, kendimce gerekli gördüğüm bazı eşyaları (kafa feneri için yedek batarya, powerbank ve şarj kabloları) taşımak için çantayla koşmaya karar verdim. Ancak fenerin bataryası ve saatin şarjı rahatlıkla yettiği için bunları kullanmama gerek kalmadı. Yarış boyunca yanımdaki 2 adet suluğu hep dolu tuttum böylece her istasyonda durmama da gerek kalmadı. Bununla birlikte; yarış sırasında bisiklet desteği alan, kendilerine eşlik eden ve ihtiyaçlarını taşıyan/karşılayan bu bisikletli kişiler sayesinde parkur boyunca içtikleri su dahil yanlarında hiçbirşey taşımayan hatta su vb ihtiyaçlar için istasyonlarda bile durmayan diğer koşuculara göre durumum biraz daha zorlayıcıydı diyebilirim.
Yarış planlandığı gibi saat tam 22:00’de (TSİ 23:00) başladı. Öncesinde farklı etkinliklerin ve gösterilerin olduğu çok kalabalık bir ortamda Biel sokaklarında turlamaya başladık. Yaklaşık 4-5 km boyunca sokaklarda ve kalabalığın destekleri arasında koşmak çok keyifliydi. Ben her ne kadar kendime 5:30 civarı bir tempo belirlesem de kalabalığın etkisi ve motivasyonla bu bölümlerde 05:00 civarı tempoyla koşmaya başladım. Yarışın bu bölümlerinde tamamen asfaltta (birkaç küçük toprak yol hariç) koşuyor ve yaklaşık 4-5 km’de bir yeni bir kasabadan ve dolayıyla coşkulu insanların arasından geçiyorduk. Özellikle belirtmeliyim ki; insanlar 60. kez düzenlenen bu organizasyonu bir festival olarak belirlemişti ve muhtemelen aylardır bunu bekliyorlardı. Gece geç saatlerde bile geçtiğimiz kasabaların içindeki insanlar kapılarının önlerinde oturup ateşler yakmış, eğleniyor ve bizleri alkışlıyorlardı. Küçük çocuklar ellerinde tuttukları su, meyve vb ikramları bizlere vermeye ve bizlere destek olmaya çalışıyorlardı. İlk 40 km boyunca önceden planladığım gibi; her 10 km’de bir tuz tableti ve jel alıyor, planladığım tempoda devam ediyordum ancak 35. km’den sonra midemde ağrı ve bulantı başlamıştı. İlk başta çok fazla düşünmemeye çalıştım ancak bulantım gittikçe arttı. Öyle ki artık jel vb hiçbir şey almak istemiyordum. Bu bölümde kusmaya da çalıştım ama başarılı olamadım. Midem artık koşarken bile ağrımaya başlamıştı, yorgunluk ve halsizlikle birlikte ara ara kısa yürüyüşlere geçmiştim. Bu sırada yanımda olan bulantı hapından alarak koşmaya devam ediyordum ama halsizlik de başlamıştı. Her ne kadar düzenli olarak su içsemde sadece bir kez çiş yapmıştım ve onda da rengi çok koyuydu, tekrar denediğimde benzer renkte devam ettiğini gördüm ve tuz tableti almayı keserek daha çok su içmeye başladım.
Bu bölümde yaşadığım fiziksel sıkıntı ve moral bozukluğu ile beynimin içinde pusuda bekleyen düşünceler ortaya çıkmıştı; hemen ilk ana istasyonda (37.5 km) yarışı bırakmayı düşünmeye başlamıştım. Eğer orada yarışı bırakmamışsam bir sonraki istasyona gelirken tekrar aynı düşünceler kafamda başlıyordu. Gecenin ilerlemesi ile birlikte artık uykum da gelmeye başlamıştı. 36K-76K arasında yaklaşık 40 km boyunca bu sıkıntıları yaşayarak koşmaya devam ettim. İlk 35 km’de ortalama 5:15 pace civarı koşarken sonraki 40 km boyunca ortalama tempom 6:50 pace’ye gerilemiş ve daha sık şekilde yürümeye başlamıştım. Yarışın bu bölümünde parkur; uzun bir süre boyunca orman içinde, yer yer dar patikalarda ama zemin olarak rahat ve eğimsiz bölümlerde devam etti. Bu bölümler arasında yer alan ve 56K grubunun finiş yaptığı bölüme yaklaşırken midemdeki problem de devam ediyordu. Açıkçası bu noktada sağlık ekipleri ve transfer araçları olacağı için, daha buraya gelmeden önce beynimdeki düşünceler çoktan çalışmaya başlamıştı. Yarışı bırakmak için olabilecek en ideal yer burasıydı, bu nedenle bir yandan koşuyor bir yandan da kafamdaki bırakma fikrinden uzaklaşmaya ve düşünmemeye çalışıyordum. Kontrol noktasına yaklaştığımda hemen sularımı doldurup tuzlu birşeyler atıştırdım ve birkaç bardak kola içip fazla oyalanmadan ve 56K koşup yarışı bitiren, boyunlarında madalya ile dolaşan kişilere fazla bakmadan derhal kontrol noktasından uzaklaştım. Parkur buradan sonra da uzun bir süre orman içinde devam ettikten sonra nihayet hava aydınlanmaya başladı, yaklaşık 70. Km civarında artık kafa fenerini kapatıp yolda devam eden parkurda koşmaya başladım. Bu bölüm; kendimi en uykulu hissettiğim kısımdı; öyle ki yavaş tempoda koşuyor, bazen de kısa süreli olarak yürüyor ama ne yaparsam yapayım gözlerimin kapanmasına engel olamıyordum. Bu sırada uykumun açılması için uzun süre şarkı söylemeye çalıştım ama ya aklıma şarkı gelmiyor ya da gelenler de hep slow şarkı sözleri oluyordu 😀😀 İlerleyen km’lerde havanın iyice aydınlanması sonrasında uykum iyice açılmıştı ve bir süredir de midemdeki sıkıntılar azalmıştı. Bu durum; belki aldığım bulantı ilacı yüzünden, belki de havanın aydınlanması ve gece etabının son bulması sonrasında kendimi psikolojik olarak daha iyi hissetmem yüzünden olabilirdi. 75. Km noktasında takım koşucularının değişim noktasından geçmiştim, bu bölümde yarışa yeni başlayıp son 25 km’lik kısıma başlayan koşucular tempolu olarak yanımdan geçiyorlardı. Bu bölüme kadar yaklaşık 40 km boyunca yaşadığım sıkıntılardan ve tempomun düşmesinden dolayı kafamda 10 saat altında yarışı bitirmek hedefi kalmamış, hedefi 11-12 saat aralığına revize etmiştim.
Tam olarak; saatim 76. Km’yi gösterdiği anda parkur asfaltta yokuş aşağı devam ediyordu, bu sırada ben gayet rahat bir şekilde koşuyordum ve saatteki tur geçişim 5:00 pace (dk/km) civarı gösteriyordu ve toplam sürem 07 saat 44 dk olmuştu. Hemen o anda kafamdan basit bir hesapla, kalan 24 km boyunca 5 dk/km tempo ile koşarsam yarışı 09 saat 44 dk’da ve 10 saat altında bitirebileceğimi hesapladım. Yarışın en büyük dönüm noktası ve yaşadığım git-gel’lerin en büyüğü bu andı. Tam bu anda moralim ve motivasyonum inanılmaz yükseldi, kendimi çok güçlü hissediyordum ve hepsinden önemlisi tutunabileceğim ve peşinden gideceğim bir hedefim vardı. Açıkçası; yarışın yaşanan tüm yorgunluğunun ardından bu tempoyu kalan 24 km boyunca koruyabileceğimden emin değildim ama 09:44 hedefiyle birlikte emniyet payı olarak tutacağım 15 dk’yı da, olabilecek sıkıntılar için kullanabileceğimi düşünüp kendimi rahatlatıyordum. Tüm bu düşüncelerle beraber yarış benim için adeta zaman karşı etabına dönüştü, gece boyunca yaşadığım sıkıntılar nedeniyle düşük tempoda devam etmenin de bacaklarımın daha dinç kalmasını sağladığını düşünüyorum. Bu noktadan itibaren çok fazla bir tırmanış yoktu ve parkur neredeyse düz devam ediyordu, son birkaç km’ye kadar neredeyse 20 km boyunca 5:00 pace ve altında koşabilmeyi başardım, bu bölümde gece boyunca beni geçen 100 km koşucularını ve bisikletli destek ekiplerini geçmeye başlamıştım, hatta yarışa 75. km’den başlayan bazı takım koşucularını bile geçiyordum 😀😀 Bu durum moralimi daha da arttırıyor, bacaklarım biraz yorulmaya başlasa da tempomu korumama yardımcı oluyordu. (Yarış sonrasında verileri incelendiğimde; yarışa yeniden başladığım 76. Km’de erkeklerde 91. sırada iken, finişe kadar 29 kişiyi geçerek yarışı 62. sırada bitirmişim.).
Bu düşüncelerle uzun bir süre nehir kıyısında ve park içlerinde koştuktan sonra nihayet son km içinde Biel sokaklarına girmiştim. Saatime baktığımda 09:44 – 09:45 gibi bir sürede yarışı bitirebileceğimi anladım, bu noktadan sonra yürüyerek bile devam etsem 10 saat altında varabilecektim. Bunu düşünmek bile koşarken beni çok mutlu ediyordu, kendi kendime motivasyon konuşması yaparak ve kendi kendimi tebrik ederek, alkışlar arasında 9 saat 44 dk 31 sn sonra tekrar aynı noktadan geçtim ve finişe ulaştım. Burada madalyamı alıp birkaç resim çekildikten sonra arkada bulunan istasyona geçtim, bolca su ve limonlu soda içtim.
Bu sırada yarışı bitirenlerle selamlaşıp biraz dinlendikten sonra çantamı bıraktığım spor salonuna giderek kıyafetlerimi değiştirdim, kahvaltı yapmak ve dinlenmek üzere otele geçtim.
Yarış sonrasında verileri incelediğimde;
- Erkeklerde; toplam 675 kişi start almış ve 673’ü yarışı tamamlamış. Bitirme süreleri; 07 saat 30 dk ile 20 saat 30 dk arasında değişmekte, 10 saat altında yarışı bitiren sayısı ise 673 kişi arasından sadece 78 kişi..
- Kadınlarda; toplam 147 kişi start almış ve hepsi yarışı tamamlamış. Bitirme süreleri; 08 saat 53 dk ile 20 saat 12 dk arasında değişmekte, 10 saat 30 dk altında yarışı bitiren sayısı ise 147 kişi arasından sadece 13 kişi..
(Not: Spartathlon yarışı için kalifikasyon kriteri; 100 km yarışında erkeklerde 10 saat altı, kadınlarda ise 10 saat 30 dk altıdır.)
- Kişisel olarak; yarışı 9 saat 44 dk’da bitirmişim. Buna göre genelde; 822 kişi arasında 67. olarak, erkeklerde ise 675 kişi arasında 62. olarak yarışı tamamlamışım. Yaş grubunda ise (M35); 54 kişi arasında 11. olmuşum.
- Geçiş sürelerine bakıldığında; yarışın yaklaşık ilk 38 km’sinde ortalama 5:18 pace ile koşmuşum, sıkıntı yaşadığım diğer 38 km’de ise ortalama 6:50 pace ile koşmuşum. Tempoyu tekrar yakaladığım son 24 km’de ise ortalama hızım 5:05 pace ‘ye kadar çıkmış ve bu şekilde ortalama 5:50 pace ile yarışı 10 saat altında bitirebilmişim. Yarış sitesinden alınan rakamlar şu şekilde;
| Km | Süre | Genel Sıralama | Yaş Sıralama |
| 38.0 | 3:21.30 | 77 | 16 |
| 56.1 | 5:15.16 | 82 | 15 |
| 76.7 | 7:42.05 | 91 | 15 |
| 100 | 9:44.31 | 62 | 11 |
Yarışı genel olarak değerlendirmem gerekirse;
- Organizasyon ve insanların desteği kusursuzdu. Tüm istasyonlarda su, enerji içeceği, enerji jelleri, enerji barları, meyve vb her türlü yiyecek/içecek oldukça boldu. Seyirciler neredeyse tüm yarış boyunca özellikle kasaba geçişlerinde hep yollardaydı ve bizleri desteklediler.
- Parkur işaretlemesi olarak yaklaşık 400-500 m’de bir tahta oklarla işaretleme yapılmıştı, özellikle orman içlerinde yanıp sönen ışıklı işaretlemeler mevcuttu. Bu anlamda kaybolmak neredeyse imkansızdı. Ben herşeye rağmen yarış sitesinden indirdiğim rotayı da takip ettim, sadece bir noktada uykusuzluk nedeniyle kararsız kaldığım bir yol ayrımında rotaya bakmam gerekti ki, bu da kritik anda kaybolmamı engelledi..
- Parkur genel olarak yolda devam ediyor, bir kasabadan başka bir kasabaya doğru yola devam ediyorsunuz ancak gece yaklaşık 10-15 km’lik bir kısmını orman içinde ve patikada koştuk, biraz bu noktalar sıkıntılıydı ancak genel olarak tüm parkur rahat ve düz bir eğimdeydi. (Toplam yükseklik kazanımı; 867 m çıkmış..)
Yarışın Strava linki‘ne tıklayarak tüm detayları görebilirsiniz.
Genel olarak çok başarılı ve keyifli bir organizasyon olan Biel 100 Km yarışını, özellikle hızını ve kendini test etmek isteyen herkese tavsiye ederim.
Koş Koş Nereye Kadar 
Harikasın hilmi abicim canı gönülden tebrik ediyorum yarış raporlarını soluksuz okuyorum valla ve çok önemli dersler çıkartıyorum. Ayaklarına sağlık abicim psikolojik savaşını kazandığın ve tüm olumsuzluklara rağmen süper bir derece ile bitirdiğin için tekrar tekrar tebrik ediyorum.
BeğenBeğen
Ayaklarına ve kalemin, yüreğine sağlık kardeşim 🙂
BeğenBeğen