2017 yılı yarış planlarım arasında önemli yer tutan bu yarışa geçen yıldan beri katılmak istiyordum. Daha önceki yıllarda burada koşan arkadaşlarımın tavsiyesi, Alp’lerin muhteşem coğrafyasını görme fırsatı ve yarışın Salomon sponsorluğunda iyi biri organizasyon olacak olması gibi nedenlerle katılacağım yarışa sene başında gerekli planlamaları yapmış ve kayıt ücreti, uçak bileti ve konaklama gibi hazırlıkları çok önceden tamamlamıştım.
Bu sene bu yarışa gelene kadar yoğun bir yarış temposu yaşadım, Ocak, Şubat ve Mart aylarındaki antrenmanlar sonrasında Nisan’da Rotterdam Maratonu ve İznik Ultra Maratonu, Mayıs ayında ise (bu yarıştan 4 hafta önce) Tahtalı 90K koşuları sonrasında Almanya’daki bu yarışa kadar dinlenmeye ve ufak tefek sıkıntıları tedavi ederek yarışı beklemeye başladım.
Yarış hakkında
Bu sene 7. defa düzenlenen yarış; Almanya’nın Münih şehri yakınında bulunan Grainau kasabasında başlayarak Almanya’nın en yüksek dağı olan Zugspitz Dağı‘nın (2962 m) çevresinde koşuluyor. Yarış 5 farklı parkurdan oluşuyor;
- Ultratrail – 100 Km – 5412 m kazanım
- Supertrail XL – 81,4 Km – 4131 m kazanım
- Supertrail – 62,8 Km – 2923 m kazanım
- Basetrail XL – 39,3 Km – 1896 m kazanım
- Basetrail – 24,9 Km – 1595 m kazanım
Yarış ile ilgili detay bilgilere resmi yarış sitesinden ulaşabilirsiniz. (Ancak yarış sitesinde belirtilenin aksine mesafe 103,4 km ve kazanım da 5790 m çıktı)
Strava kaydımda çıkan parkur harita görüntüsünü ve yarışa ait parkur eğim grafiği ile hazırlamış olduğum ara kontrol noktalarının detaylarını aşağıdaki resimlerde görebilirsiniz. Ayrıca Strava kaydımın detaylarını da görmek isterseniz linke bakabilirsiniz.
Yarış Öncesi
Daha önce belirttiğim gibi kayıt işlemini aylar önce yapmıştım, eğer ilerleyen yıllarda katılmak isterseniz son ana kadar dilediğiniz zaman rahatlıkla kayıt olabilirsiniz ancak yarış 2017 yılında ITRA onaylı yarış listesinden çıkarıldığı için eğer UTMB ve benzeri yarışlar için de puan hedefiniz varsa maalesef şu anda bunun mümkün olmadığını da hatırlatmak isterim. Sonraki yıllarda bu sizin için eğer bir kriter ise mutlaka kayıt öncesi bu durumu UTMB’nin onaylı yarış listesinden kontrol etmelisiniz.
Yarış için konaklama konusunda en uygun çözüm yarışın başlangıç ve bitiş noktası olan Grainau’da kalmak, bunun için burada çok sayıda küçük ölçekli oteller, pansiyonlar ya da kalabalık bir grupsanız kalabileceğiniz daireler mevcut bununla birlikte yerler çabuk dolduğu için yer bulmakta zorlanabilir ya da yüksek fiyatlara kalabilirsiniz. Bu nedenle erken tarihte ayarlamanızda fayda var, ben belirttiğim nedenlerden dolayı yer bulamadığım ve kalabalık bir grup olarak kalacağımız için Grainau’ya yaklaşık 10 km mesafede olan Garmisch-Partenkirchen’de 6 kişilik bir daire ayarladım. Burası Grainau’ya göre çok daha büyük ölçekte bir yer, çok sayıda dükkan, mağaza veya restoran bulabilmek mümkün, Grainau’ya da ulaşımı yarış organizasyonu tarafından Garmisch-Grainau-Eibsee arasında sefer yapan otobüsler için verilen ulaşım kartı sayesinde ücretsiz yapabilirsiniz. Eğer kalabalık iseniz bizim yaptığımız gibi araba da kiralayabilirsiniz. Böylece Havaaalanı’ndan buraya yaklaşık 1 saatte rahatlıkla gelebilirsiniz.
Ben gruptaki diğer arkadaşlardan daha sonra geleceğim için Cuma günü Münih Havaalanı’na inip buradan metroya binerek Münih Merkez Tren İstasyonu’na (Hauptbahnhof), oradan da Garmisch-Partenkirchen’e giden diğer bir trene binerek yaklaşık 2 saat içinde Garmisch’e ulaştım.
Garmisch’e ulaştıktan sonra arkadaşlarımla buluşarak Graniau’ya gittim ve kayıt işlemlerini tamamladım. Burada işlemler hızlı şekilde tamamlandı ve göğüs numaramı aldım. Organizasyonun verdiği start paketi içinde güzel malzemeler (Salomon çanta, 250 ml Salomon soft flask, Power Bar jel ve barlar vb) bulunduğunu da ayrıca belirtmeliyim.
Kayıt işlemi sonrasında birçok markanın yer aldığı fuar alanını hızlıca gezdikten ve birkaç alışveriş yaptıktan sonra makarna partisine katıldık. Yediğimiz lezzetli yemek sonrasında yapılan yöresel dansları ve katılan ülkelerin bayrak geçiş törenlerini izledikten sonra yarışta koşacak olan Türk ekibi olarak hatıra resimleri çektirdik ve sonrasında Garmisch’e dönerek dinlenmeye çekildik.
Akşam evde hummalı bir şekilde yarış öncesi gerekli malzeme kontrollerini yaptıktan ve çantamı hazırladıktan sonra ertesi sabah 07:15’deki start öncesi dinlenmeye çekildim.
Yarış
Start / CP-1 (Grainau-Eibsee) – 9,6K:
Saat 07:15’deki start öncesinde start çizgisinin önünde kurulan masalardan geçerek gerekli malzeme kontrollerini yaptırdık ve yarışın başlamasını beklemeye başladık. Bu sırada 103K parkurunu koşacak olan arkadaşlarım Tolga (Güler), Özgür (Öktem) ve Adem (Şengül) ile birlikte sohbet ederek ve resim çekerek stresimizi atmaya çalıştık.
Start öncesi çalan müzikler ve start anının coşkusuyla yaklaşık 150-200 m boyunca öndeki bando ekibinin müzikleri ve kalabalığın alkışları arasında Grainau sokaklarında yürüdük ve sonrasında zaman çiplerinin üzerinden geçerek resmi olarak yarışa başlamış olduk. Start anından itibaren Özgür ve Tolga ile birlikteydik, yarışın ilk 2,5 km’sinde kasabanın içinde koştuktan sonra yaklaşık 1 km boyunca taş ve kayaların basamak şeklinde olduğu güzel bir patikada tırmanışa başladık. 4. km’den sonra tek kişilik dar bir patikada (single track) koşarak devam ettik, bu bölümde zeminde yer alan ağaç kökleri takılma tehlikesi yaratıyordu ancak genel olarak çok keyifli bir şekilde orman içinde hızlı bir şekilde yol aldık ve 1 saat 10 dk’da Eibsee’ye (CP-1, 9.6K) ulaştık.
CP-1 / CP-2 (Eibsee-Gamsalm) – 10,3K:
CP-1’de hiç durmadan yola devam ettik, yarışın bu bölümünde kayak pistlerinden yukarı doğru tırmanmaya başladık. Aşağıda resimde de göreceğiniz gibi harika bir Zugspitz Dağı manzarası eşliğinde bazen kayak pistlerini tırmanarak bazen de çevresinden dolaşarak taşlık ve kayalık olan oldukça dik bir zeminde yaklaşık 5 km boyunca tırmanış yaptık ve sonra inişe geçtik. Yaklaşık 3 km boyunca orman içinde, dere yataklarında ve asfalt bir bölümde koşulabilir bir zeminde rahat bir şekilde yol aldıktan sonra kayak pistlerinden 1 km boyunca tekrar tırmanışa geçtik ve ardından gelen inişle birlikte 1 saat 30 dk’da Gamsalm’a (CP-2 19.9K) ulaştık. Buradaki CP’de (kontrol noktası) su doldurma noktası sadece bir tane olduğu için ciddi şekilde sıra bekledik ve bu nedenle 5 dk kadar CP’de kaldık. Bu sırada CP’de bulduğum karpuz ve peynirden de bolca yemeyi ihmal etmedim.
CP-2 / CP-3 (Gamsalm-Pestkapelle) – 7,7K:
CP-2’den ayrıldıktan sonra 20K-23.5K arası 3,5 km boyunca orman içinde güzel bir patikada aşağıya doğru tempolu bir şekilde koşarak yola devam ettik ancak bundan sonra karşımıza çıkan 1 km’lik çok dik tırmanış beni ciddi şekilde yıprattı. Bu 1 km’lik bölümde yaklaşık 200m yükseklik kazanımı almıştık, %20’lik eğim bu bölümün zorluğunu ortaya koyuyor bence.. Sonrasında devam ettiğimiz asfalt bölüm ve arkasından gelen kayak pistlerinin olduğu bölümlerde tırmanış yapmaya devam ettik. Yarışın bu bölümünden itibaren baştan beri beraber yol aldığımız Tolga ile uzaklaşmaya ve Özgür ile birlikte koşmaya başlamıştık, yarışın sonuna kadar da Özgür’le koşmaya devam edecektik. 23,5K sonrası başladığımız tırmanış sıcak havada, değişik zorluklarda ve farklı arazi koşullarında devam etti ve 1 saat 22 dk’da Pestkapelle’ye (CP-3 27.6K) ulaştık. Bu bölüme yarış öncesi planladığımdan 25 dk erken varmıştım, toplam da yaklaşık 1 saat 20 dk ilerde gidiyordum. Bu fark muhtemelen tırmanışlarda tempolu çıkışlar ve CP’lerde fazla kalmamaktan kaynaklanıyordu. Ayrıca hava buraya kadar çok güzel gidiyordu, geçen yıllara göre havanın yağışlı olmaması ciddi anlamda avantaj sağladı. Bu CP’den sonra dik tırmanış devam ediyordu ve yarışın en yüksek noktası olan 2200 m yüksekliğe çıkacaktık. Bir sonraki CP’ye kadar 13,4K vardı, bu nedenle hemen bir jel yuttum ve CP’den aldığım enerji barını yiyerek hızlıca CP’den ayrıldım. CP’de toplamda 4 dk kadar kalmıştım. Her şey yolunda gidiyordu..
CP-3 / CP-4 (Pestkapelle-Hämmermoosalm) – 13,4K:
Özgür’le CP-3’den ayrılıp hemen yola koyulduk ve kaldığımız yerden tırmanışa devam ettik. Yokuşun bittiği yer bu noktadan adeta gökyüzünün tepesinde gibi görünüyordu.. Parkurun bu bölümündeki tırmanış adeta Tahtalı Zirve tırmanışını andırıyordu. 31K’ya geldiğimizde 3,5km’de 500m’den fazla tırmanış gerçekleştirmiştik. Bu bölümde batonsuz çıkmak neredeyse imkansız, adeta parmak ucunda tırmanış yapmak zorunda kalıyorsunuz. Bundan sonraki yıllarda buraya gelecek kişilere baton kullanmalarını şiddetle tavsiye ederim :))
Bu bölümdeki tırmanış sırasında muhteşem manzaralar size eşlik ediyor, dağların arasında devasa bir vadiden Zugspitz Dağı’nın zirvesine doğru tırmanış yapıyorsunuz, parkurun bu bölümündeki tırmanış neredeyse yarışın en zor bölümü ama zaten bu kadar zorlanmadan ve bu yüksekliklere çıkmadan bu muhteşem güzellikleri görme şansınız da olmuyor. Bu nedenle ne kadar zorlansanız da göreceğiniz güzelliklerden sonra attığınız her adıma değeceğini rahatlıkla söyleyebilirim.. Bu bölümde bol bol fotoğraf çekmenizi tavsiye ederim..
Tırmanış sırasında kuvvetli şekilde rüzgar esmeye, hava da ciddi şekilde soğumaya başlamıştı bu nedenle çok fazla durmadan hızlı şekilde tırmanmaya devam ettik. 31.km’den sonra tam tırmanış bitti diye sevinip inişe başladıktan kısa bir süre sonra 31,5-32,5 km arasında yaklaşık 1km karşımıza yine duvar gibi bir tırmanış çıktı. Bu bölümde yaklaşık 150m tırmanış var, bitirdiğiniz tırmanış ve başladığınız iniş sonrasında tekrar kısa bir mesafe de olsa böyle bir tırmanış görmek insanın canını biraz sıkıyor :))
Zorlu tırmanışı tamamladıktan sonra 32,5 km’de inişe geçmiştik, çıkış nasıl Tahtalı Zirve’yi andırıyorsa iniş de tıpkı Tahtalı Zirve inişinde olduğu gibi taş ve kayalar arasında, kimi yerlerde eriyen karların arasında ve oluşan su birikintilerin içerisinde zorlu bir zeminde devam ediyordu. Bu bölümde ciddi şekilde kayıp düşme tehlikesi bulunuyordu. Bu yüzden bu bölümü yaklaşık olarak 10-12 pace arasında bir hızda kat edebildik. Geçen sene bu bölümlerde çok daha fazla kar olduğu için organizasyon oluşan tehlikeden dolayı iple iniş yaptırmış, bu nedenle bu halimize de şükrederek yola devam ettik. 34-36km arası tırmanış ve arkasından 37.5km’ye kadar olan teknik inişten sonra bir sonraki CP’ye kadar olan yaklaşık 3.5km’lik mesafeyi patika yollarda ve rahat bir zeminde koşarak devam ettik ve 2 saat 35 dk’da Hämmermoosalm’a (CP-4 41K) ulaştık. Bu bölümde özellikle bazı inişlerin sıkıntılı olması nedeniyle planladığım süreden yaklaşık 20dk kadar bir gecikme yaşamışım. CP’de hızlıca sularımızı doldurup bir şeyler atıştırdıktan sonra hemen yola devam ettik, kaldığımız süre yaklaşık olarak 4 dk civarı oldu.
CP-4 / CP-5 (Hämmermoosalm-Hubertushof Reindlau) – 14K:
4.CP’den çıktıktan sonra hemen tırmanış başladı, 41-48 km arasındaki 7km boyunca yaklaşık olarak 700m yükseklik kazanımı aldık, yarış başladığından bu yana toplamda 3500m tırmanış yapmıştık ve bundan sonra 7km boyunca taşlık, yer yer ağaç basamakların olduğu ama güzel bir patikada rahat bir şekilde iniş yaparak 55.km’de yer alan ve dropbag noktası olan Hubertushof Reindlau’ya (CP-5 55K) 2 saat 20 dk’da vardık. Yarışın genel olarak bu ilk bölümünün daha sert ve kırıcı olduğunu belirtmeliyim zaten toplam yaklaşık 5500m kazanımın 3500m’sini bu bölümde alıyor ve ciddi anlamda 2 tırmanış gerçekleştiriyorsunuz, yine bu bölümde tüm yarışta yer alan toplam 3 adet uzun mesafeli bölümün (iki CP arası mesafe) 2 tanesini koşuyorsunuz (CP-3 / CP-4 ve CP-4 / CP-5 arası).
Dropbag (çanta bırakma) noktası her yarışta olduğu gibi burada da çok önemli bir bölüm, yarış öncesi teslim ettiğimiz yedek kıyafet, ayakkabı, powerbank, yiyecek vb malzemelere burada ulaşıp gerekli olanları kullanabilecektik. CP’nin hemen girişinde organizasyon diğer CP’lerden farklı olarak sizi ilk önce sağlık görevlilerinin olduğu alandan geçiriyor ve burada sizi kontrol ederek iyi olup olmadığınızı, herhangi bir tedavi ya da yardımı isteyip istemediğinizi soruyorlar.
(Bu konuya değinmişken; yarışın genel olarak Sağlık ve Güvenlik açısından son derece başarılı olduğunu belirtmek isterim. Tüm CP’ler de sağlık görevlileri gerekli ekipmanlarla hazır durumdaydı. Ayrıca bunların dışında; insanın çıkmakta zorlandığı zirvelerde bile ATV’lerle ya da başka araçlarla buralara çıkıp gündüz ya da gece farketmeksizin çadır vb kuran ve yardım için hazırda bekleyen görevliler mevcuttu. Hatta geçen sene havanın yağışlı ve kaygan olmasından dolayı özellikle son bölümlerde ciddi şekilde yaralanmaların olduğunu, bir kaç kişinin ayağını kırdığını ve bu durumda ambulans helikopterlerin buralara gelerek yaralıları taşıdığını önceki gün Deniz (ADA)’den dinlemiştim. Bu hassasiyeti ve planlamaları görünce Türkiye’de bu konuda ne kadar eksik olduğumuzu, hepsinden de önemlisi bu konunun yarış içindeki her konudan çok daha önemli olduğunu halen kavrayamamış olduğumuzu düşünüyor ve üzülüyorum. )
Hemen kıyafetlerimin olduğu çantamı alıp yedek kıyafetlerimi giydim, yarışın ilk bölümünde diz altıma kadar inen taytla koşmuştum ancak ilerleyen gece bölümünde havanın soğuyacağını düşünerek uzun taytımı giydim. Ayrıca uzun kollu üst katmanı yenisi ile değiştirip altına da sıcak tutması için Nike ProKombat tişörtü giydim, ayakkabılarımdan (Hoka One One-Mafate) çok memnun olduğum için değiştirmeyip onları giymeye devam ettim. Bu noktada çoraplarımı değiştirmek için çıkardığımda sağ ayak başparmağımın üzerinin kanlı su topladığını farkettim, muhtemelen iniş sırasında taş ve kayalara vurduğum için zarar gördü, ilerde daha fazla sıkıntı yaratmaması için sağlık görevlilerinden yardım istedim. Hemen ayağımı temizleyerek bandaj yaptılar ve yarışa devam edip edemeyeceğimi sordular. Görevlilerin hassasiyeti ve olaya bakış açısı beni çok şaşırttı, Türkiye’den Almanya’ya kadar gelip bu kadar koştuktan sonra ayağım su topladı diye mi yarışı bırakacaktım, refleksle tabii ki devam ediyorum dedim ve teşekkür ederek yanlarından ayrıldım. Sonrasında hemen birşeyler atıştırarak Özgür’le birlikte CP’den ayrıldık. Bu bölümde kıyafet değiştirme, tedavi, yemek vb ihtiyaçlar için toplam 13 dk CP’de kalmıştık.
CP-5 / CP-6 (Hubertushof Reindlau-Mittenwald) – 9,6K:
CP-5’den ayrıldıktan sonra 6.CP’ye kadar olan yaklaşık 10km boyunca parkur neredeyse dümdüz ve ormanda güzel bir patikada devam ediyor, sadece 6.CP’ye giriş için küçük bir tırmanış bulunmakta olduğu için rahat bir tempoda koşarak 1 saat 13 dk’da Mittenwald’a (CP-6 64,6K) ulaştık. Burada hızlıca sularımızı doldurup bir şeyler atıştırdıktan sonra 4 dk içinde CP’den ayrıldık.
CP-6 / CP-7 (Mittenwald-Ferchensee) – 4,6K:
65K sonrasında bir sonraki nokta olan CP-7’ye kadar olan yaklaşık 5 km’lik bölüm önce hafif bir tırmanışla (yaklaşık 1,5 km’de 130m kazanım) başlıyor bu bölümde yaklaşık 12-13 pace ile yürüdük. Daha sonrasında orman içinde patikada devam eden parkurda yer yer bozuk zeminde bol miktarda ağaç kökleri bulunmakta ancak bunun dışında bu bölümün genel olarak düzlük olduğu için keyifli olduğunu söyleyebilirim. Özellikle CP’nin olduğu göl kıyısındaki alana varmak için gölün etrafındaki toprak zeminde koşmak ve gölün güzel manzarasını izlemek insana bu noktada tüm yorgunluğunu unutturuyor. CP-5’den sonra koşulan 2 bölümün (CP-5 / CP-6 ve CP-6 / CP-7 arası) parkurun en keyifli ve rahat koşulan bölümleri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Bu bölümü güzel bir tempoda ve pozitif bir ruh hali içinde koşarak 43 dk’da Ferchensee‘ye (CP-7 69,2K) ulaştık ve CP’de 2dk geçirdikten sonra hızla yola devam ettik. Bu noktaya kadar önceden yapmış olduğum tahmini sürenin yaklaşık 1 saat ilerisinde olduğum ve herhangi bir problem ya da sakatlık yaşamadığım için kendimi çok iyi hissediyordum. Mesafeler azalmaya başladıkça benim de moral ve motivasyonum tam tersine artmaya devam ediyordu.
CP-7 / CP-8 (Ferchensee-Partnachalm) – 14,1K:
Göl kıyısından uzaklaşıp yola koyulduğumuzda karşımızda yarışın en uzun etabı durmaktaydı; bu bölüm yaklaşık olarak 14 km mesafe içeren, yaklaşık 500m iniş ve çıkış içeren bir bölümdü. Bu bölümün başlarında özellikle 74-77 km’ler arasındaki 3 km’lik oldukça sert tırmanış içeren kısımda kayaların, ağaç köklerinin ve dik patikaların arasında ciddi tırmanış yaptık, özellikle yorgunluğun da etkisiyle bu kısmın zor geçtiğini ve yavaş yol aldığımızı söyleyebilirim. Arkasından devam eden 6 km boyunca düzlük ve nispeten eğimli yerlerde yorgunluğun da etkisiyle sık sık tempoyu düşürerek yürüme ihtiyacı duyduk, sonrasında zeminin rahat olduğu ve kıvılarak aşağı doğru güzel bir şekilde devam ettiği patikada ise koşmaya devam ettik. Bu noktalarda tahminimize göre CP olması gerekiyordu ama görünürde CP falan yoktu maalesef.. İnişin tamamlanmasının ardından vardığımız dere yatağından CP’ye gelene kadar olan yaklaşık 1,5 km’lik çıkış kısmı tüm yorgunluklardan sonra adeta eziyete dönüştü. Bu bölümde ciddi şekilde zorlandık. Yarışın bu noktalarında artık hava kararmaya başlıyordu, bu bölümde arkadan gelen ve karanlıkta geçecek olan kişilerin epey bir söyleneceğini ve organizasyon görevlilerinin kulaklarını çınlatacaklarını düşünerek kendimi avutuyordum ama aslında ben de farklı durumda değildim. Uzun süren etabın ve sonunda karşımıza çıkan sürpriz ve acı verici tırmanışın ardından 2 saat 30 dk’da Partnachalm‘a (CP-8 83,3K) ulaştık. Özellikle tırmanış bölümleri ve yorgunluk nedeniye yavaşlamadan dolayı bu etabı planladığımdan 15 dk daha yavaş bitirdim. CP’ye ulaştığımızda önümüzde yer alacak olan parkurun 3. büyük tırmanışı öncesi hem bir şeyler yiyip enerji jeli yuttum hem de sıcak çay içerek içimi biraz ısıtmış oldum. Hava artık iyice karardığı için CP’den ayrılmadan kafa fenerlerimizi de takarak buradan son bölüm için yola tekrar düştük, tüm bu hazırlık işlemleri için CP’de geçirdiğimiz süre yaklaşık 9 dk idi.
CP-8 / CP-9 (Partnachalm-Talstation Längenfelder) – 7,1K:
CP-8’den ayrıldıktan sonra yaklaşık 2 km düz bir zeminde koşarak devam ettik ancak ardından karşımıza parkurun son bölümü olan devasa tırmanış geldi, bu bölüm UTMB’nin CCC etabında (Courmayeur-Champex-Chamonix) 2 sene önce çıktığımız yarışın son etabı ile neredeyse aynıydı; aynı son bölüm, aynı son tırmanış, neredeyse aynı şekilde gökyüzünün üzerinde yıldızları andıran kafa fenerleri ve yine neredeyse aynı zorlukta bir zemin… CP-9’a gelene kadar yaklaşık 4 km’de 600m’den biraz daha fazla bir tırmanış yapacak, sonra CP-9’dan geçerek aynı tırmanışa devam edecek ve 3,5km’de yaklaşık 425m daha tırmanış yaparak inişe geçecektik..
Tırmanış bölümü inanılmaz dik bir arazide; ağaç kökleri, taş ve kayaların arasında devam ediyordu, özellikle yarışın son bölümünde artan yorgunluk, uykusuzluk ve CP’lerin yetersizliğinden dolayı yeterince beslenememek yüzünden iyiden iyiye yorgunluk baş göstermişti. Bu bölümde birkaç kere kısa molalar vererek ama belirli bir tempoyu da koruyarak tırmanmaya devam ettik, yarışın son bölümlerinde her ne kadar bedenen yorgun da olsam finişe yaklaşmanın verdiği motivasyonla ruhen kendimi çok dinç hisseder ve moralimi yüksek tutarım. Burada da benzer bir ruh hali içinde devam ederek 1 saat 40 dk’da Talstation Längenfelder‘e (CP-9 90,4K) ulaştık. Bu bölümü tahmin ettiğim süreden yaklaşık 5 dk daha hızlı tamamlamıştım. CP’ye geldiğimizde yarış boyunca hiç bulamadığımız sıcak ve lezzetli çorbaya nihayet kavuştuk. Sabahtan bu yana midemize doğru dürüst sıcak bir yemek girmediği için ve artan açlık hissiyle birlikte Özgür’le hemen birer kaseyi içtik, ardından tırmanışın devamında üşümemek için yağmurluklarımızı giyerek toplamda CP’de 7 dk kadar oyalandıktan sonra yola koyulduk.
CP-9 / CP-10 (Talstation Längenfelder-Talstation Längenfelder) – 6,8K:
Yarışın bu bölümünde CP’den sonra yaklaşık 3,5 km kadar tırmanışa devam ederek 2029 m’deki zirve noktasına varacak ardından dağın öbür tarafından farklı bir rotadan yaklaşık aynı mesafeyi alarak aynı CP’ye geri dönecektik. Ardından ise finişe yani Grainau’ya doğru inişe devam edecektik. Toplam 6,8 km içinde 425m çıkış ve iniş olacaktı. CP’den ayrıldıktan hemen sonra sis bastırmıştı, yola devam ettikçe sis artık o kadar artmıştı ki fener ışıkları bile yetersiz kalıyor ve birkaç metre önümüzü bile görmekte zorlanıyorduk. Bu bölümün tırmanışın diğer bölümleri gibi taş, kaya ve ağaç kökleri arasında olmayıp rahat bir zeminde olması bizim için bir avantaj oldu, aksi takdirde ciddi şekilde takılma ve düşme tehlikesi yaşayabilirdik. Son bölümde Özgür ile devam ederken burada tanıştığımız, Almanya’da yaşayan diğer bir Türk arkadaşımız olan Davut (Baş)’da bize katılmıştı.
Hep birlikte sohbet ederek tırmanmaya devam ettik, bazı yerler de eğim o kadar artmıştı ki (% 40 eğim) parmak uçlarımızda ve baton desteği ile bile tırmanmakta zorluk çekiyorduk. Buna rağmen tempoyu bozmadan zirveye ulaştık ardından CP-10’a doğru iniş başladı. İnişe geçtiğimiz için mutluyduk ancak bu sefer de değişen rota ile birlikte zemin de değişmiş ve yarışın başından beri başımıza bela olan ağaç kökleri, ahşap basamaklar ve kayalar yeniden karşımıza çıkmıştı. Bu bölüm dar bir patika (single track) olarak oldukça teknik bir inişti ve zorlanarak da olsa 1 saat 26 dk’da yeniden Talstation Längenfelder‘e (CP-10 97,2K) ulaştık. Tekrar aynı CP’ye ve sıcak çorbaya ulaşmanın mutluluğu ile hemen bir kase sıcak çorba ve ekmek yedim, arkamdan gelen Özgür’e ve kendime bir kase daha çorba alarak onu beklemeye başladım. Birkaç dakika sonra Özgür’de gelmişti, birlikte çorbalarımızı içtikten ve toplamda yaklaşık 7 dk zaman harcadıktan sonra son CP’den ayrıldık ve finişe doğru yola koyulduk.
CP-10 / Finish (Talstation Längenfelder-Grainau) – 5,8K:
Artık yarışta çıkılacak tüm yokuşları çıkmış ve neredeyse 100 km mesafeyi bitirmiştik önümüzde artık sadece 6 km yol kalmıştı ve bu da her ne kadar aynı teknik zorluklarda da olsa bir şekilde bitecekti, hiçbir şey moralimizi bozamazdı. Bu bölümlerde finişe ulaşmanın, sıcak bir duş almanın ve ayaklarımızı uzatmanın hayallerini kurarak yorgun ama mutlu şekilde ilerledik.
Yaklaşık 5 km boyunca dere yatakları, ağaç kökleri, basamaklar, taş ve kayaların arasında bazen ayakta bile durmakta zorlanarak bazen de zemin izin verdikçe koşarak yola devam etmiş ve nihayet kasabaya ulaşmıştık. Son 1 km boyunca Grainau’nun asfalt yollarında Özgür ve Davut’la ilerleyerek nihayet bu bölümü 1 saat 16 dk’da, yarışı ise toplamda 18 saat 42 dk’da tamamlayarak Grainau’ya vardık. Toplamda 103.4 Km boyunca koşmuş ve yaklaşık olarak 5790 m tırmanış ve iniş gerçekleştirmiştik.
Finiş çizgisine gelirken Özgür’le güzel bayrağımızı açtık, gururla ve alkışlar arasında birlikte çizgiden geçtik.
Yarış sonu
Yarış bittikten sonra hemen madalyalarımızı alıp, dropbag çantamızı ve finisher tişörtümüzü alacağımız binaya ilerledik. Buradan malzemeleri alıp arabayla Garmisch’e eve gidip dinlenmeye çekildik. Malzemelerin çantalardan çıkarılması, temizlik, duş vb derken sabaha karşı olmuştu, uyumaya çalışıyordum ama vücudum adeta alarm durumundaydı ve uyumama engel oluyordu. Birkaç saatlik uykudan sonra sabah yorgun bir şekilde uyandım.
Yarış sonrasında Pazar günü için hemen yakınımızda bulunan Eibsee Gölü’ne gitmeye karar vermiştik. Eğer önümüzdeki yıllarda bu yarışa gelir ve bu gölü görmezseniz çok büyük bir güzelliği kaçırmış olursunuz. Özellikle deniz bisikleti kiralayarak gölü turlamanızı, gölün muhteşem sularında yüzmenizi ve sonrasında göl kıyısında harika bir balık yiyerek buz gibi bir bira ( iki tane de olabilir 🙂 ) içmenizi şiddetle tavsiye ederim.
Son sözler
Biraz uzun da olsa A’dan Z’ye bu yarışla ilgili tüm detayları sizlerle paylaşmaya çalıştım. Yarış bana göre; pek çok bölümde anlattığım gibi oldukça teknik ve zorlayıcı bir parkura sahip. İçerdiği mesafe, sahip olduğu yükseklik kazanımı ve parkur özellikleri bana yarış sırasında bir çok defa UTMB’nin CCC parkurunu hatırlattı. Yarışın 55.km’deki dropbag noktasına kadar olan kısmı ikinci yarısına göre daha kırıcı ve zorlayıcı bir bölüm, ikinci bölümün ise özellikle CP-8’den finişe kadar olan bölümü zorlayıcı. Bu nedenle yarışı iki ayrı bölüme ayırıp öncesinde bir strateji belirlemekte fayda olacaktır.
Yarışın sonunda bitiş süreme baktığımda yarış öncesi yaptığım tahminden 1 saat önce yarışı tamamlamışım, bu fark neredeyse tüm yarış boyunca bu şekilde devam etti. Bu farkın oluşmasında bana göre en büyük sebep; kontrol noktalarında önceki yarışlara göre çok daha az vakit geçirmemden kaynaklanıyordu. Yarış detaylarını incelediğimde tüm yarış boyunca CP’lerde (10 adet) toplam 54 dk vakit geçirdiğimi söylemeliyim. Buna benzer bir stratejiyi bu sene Tahtalı’da yapmış ve orada da yarışı gayet iyi bir dereceyle bitirmiştim.
Organizasyon genel olarak çok profesyonel ve başarılıydı, zaten yurtdışı yarışlarının Türkiye’den en büyük farkı da bu oluyor, özellikle sağlık ve güvenlik konusunda çok başarılı ve organize bir yarıştı.
Beslenme açısından genel olarak zayıf bulduğumu söylemeliyim ancak yarış sonunda konuştuğumuzda daha kısa parkurlarda olan ve önümüzde koşan diğer arkadaşlar bizim eksiklik olarak saydığımız pek çok şeyi istasyonlarda bulduklarını belirttiler, sanırım onlar tükettikten sonra bize pek bir şey kalmamış :)) Ancak yine de enerji jelleri ve barları ile ve bazı yerlerde çorba, peynir vb ile çok fazla sıkıntı yaşamadan yarışı tamamlayabilirsiniz..
İşaretlemeler baştan sona kusursuzdu, parkurun tamamında kaybolmanız neredeyse imkansız..
Manzaralar ve doğa muhteşem; yarış sırasında bol bol resim çekmenizi tavsiye ederim..
Yarış sırasında mutlaka baton kullanmanızı, ayakkabı olarak mutlaka tabanı dişli, yastıklaması sağlam ve rahat bir ayakkabı kullanmanızı tavsiye ederim. ben tüm yarış boyunca Hoka One One Mafate ile koştum ancak zemin bu sene yağışlı ve kaygan olmadığı için Hoka Challenger’de rahatlıkla iş görebilir..
Son olarak; sabır gösterip bu yazıyı buraya kadar okuduğunuz için size çok teşekkür ederim. Umarım yazdıklarım okuyanlara ve burada koşmayı düşünecek olan kişilere faydalı olur ve çok daha fazla insan muhteşem bir doğada olan bu parkura gelir..
Sevgiler…
Koş Koş Nereye Kadar 
Tebrikler kardeşim 👏🏻👏🏻😘😘
BeğenBeğen
Hilmi abi süper bir yazı olmuş ellerine sağlık. Okurken seninle birlikte parkuru koştum sanki o kadar güzel anlatmışsın, ultra maratonda örnek aldığım insanlardan birisin ayaklarına ellerine sağlık tebriklerr abi. 👏👏👏
BeğenBeğen
Tekrar tekrar tebrik ederim 🙂
BeğenBeğen